“NEE! NEE, NEE, NEEEEEE!!!”
Goh, ik krijg een vaag vermoeden dat het mijn zoon te veel is.
Iedere ouder met een autistisch kind kent ze, van die momenten dat je weet dat je héél snel een stap terug moet doen om een complete meltdown te voorkomen. En dan balen, want je weet dat je veel beter eerder had kunnen ingrijpen.
Onderzoek
Er is een interessant onderzoek* gedaan bij mensen met autisme. Zij werden aan een apparaat gekoppeld, dat elektrodermale activiteit meet. Dat is kort gezegd hoe gemakkelijk je huid stroom geleidt. Dat gaat gemakkelijker bij een vochtige huid, dus wanneer je (een ieniemienie beetje) zweet is er meer geleiding te zien.
Het interessante is, dat je emoties daar mee kunt meten. Wanneer je blij of boos of bang bent, wordt je huid net ietsje vochtiger: je zweetklieren zijn net iets actiever. Zo kun je dus meten hoe iemand zich voelt.
In het onderzoek werden de autistische proefpersonen op een stoel gezet en werden ze bewust overprikkeld door geluid en licht. De onderzoekers zaten in dezelfde kamer en keken naar het gedrag dat ze zagen bij de mensen met autisme.
Wat bleek nou? Na een poos zagen de onderzoekers probleemgedrag: schreeuwen, agressie, meltdowns. Maar de vochtigheid van de huid begon bij 60% van de mensen al zo’n tien minuten voor het probleemgedrag toe te nemen. De overprikkeling was dus al veel eerder meetbaar dan zichtbaar.
Toen het probleemgedrag voorbij was, keerde maar 45% van de proefpersonen weer terug naar een normale huidactiviteit.
Dat betekent dus dat 60% van de ouders die een kind hebben met autistisch probleemgedrag, zo’n tien minuten heeft om in te grijpen en te voorkomen dat hun kind agressief wordt of een meltdown krijgt.
Maar hoe dan?
Maar hoe? Je gaat niet het zweet van je kind meten. (Al zou je het willen: er is op dit moment geen sensor te krijgen voor thuisgebruik.)
Maar: wanneer de zweetproductie van de huid toe neemt, neemt ook de hartslag toe. En dié kun je natuurlijk wel meten. Gewoon met een goede activity tracker annex smartwatch kom je een heel eind. Het is dus de moeite waard om er één te kopen en een poosje bij te houden hoe hoog de hartslag van je kind is bij spanning, en bij een meltdown. Op die manier kun je je kind leren dat als zijn hartslag een bepaalde hoogte heeft, hij nog vijf minuten heeft om uit de situatie te stappen.
Dat moet je dan wel koppelen aan een gerichte ontspanningsoefening, zodat de hartslag van je kind ook weer naar beneden gaat! Ademhalingsoefeningen of korte kindermeditaties zijn daarvoor erg geschikt.
Het fijne daarvan is, dat het je kind een meetbaar moment geeft. Op termijn leert je kind zo ook om een bepaald gevoel te koppelen aan de overprikkeling: zo voelt dat dus, en dan moet ik me dus terug trekken.
Een prima cadeau dus voor de decembermaand!
Waaraan merk jij dat je kind overprikkeld raakt?
*Ferguson, Brad & Hamlin, Terry & Lantz, Johanna & Villavicencio, Tania & Beversdorf, David & Coles, John. (2019). Examining the association between electrodermal activity and problem behavior in severe autism spectrum disorder: A feasibility study. Frontiers in Psychiatry.