Over mij
“Ik weet écht niet hoe ik vandaag weer door moet komen…”
Dat was mijn eerste gedachte, toen ik wakker werd. Ik had geslapen, maar was nog steeds uitgeput. Met verschrikkelijk veel moeite hees ik mezelf uit bed en trok mijn badjas aan. Als een zombie werkte ik de hele ochtend routine van de kinderen af. Ik glimlachte naar ze en hoorde mezelf zeggen ‘ik hou van jou, tot vanmiddag’. Maar voelen? Nee. De enige manier om te overleven was door niets meer toe te laten.
Toen de deur achter mijn kinderen dicht sloeg, voelde ik een enorme opluchting. Kon ik al weer instorten? Het voelde alsof ik al een volledige werkdag achter de deur had.
Ik voelde niet meer. Haalde nergens meer plezier uit. Ik was doodmoe, en tegelijkertijd kon ik niet ‘uit’. Als dit het was, dan hoefde het van mij niet meer.
Het was mijn derde burn-out.
En eigenlijk was ik na de eerdere nooit helemaal hersteld. Maar het moest wel een keer klaar zijn. Ik wilde niet dat dit het eind van het verhaal zou zijn.
Ik nam me voor om het anders te gaan doen.
Ik ben gaan zoeken naar wat mij kon helpen om uit mijn overlevingsstand te komen en weer op te bloeien. Dat was een hele ontdekkingsreis: van voeding en beweging tot neurobiologie en hormonen: alles kwam voorbij, zin en ook héél veel onzin.
Uiteindelijk heb ik me compleet omgeschoold (tot neurobiologisch leefstijlcoach bij autisme), juist om niet alleen mezelf maar ook mijn kinderen te kunnen geven wat ze verdienen. Therapie die helpt, de juiste voeding om je lijf en brein te ontwikkelen, een omgeving die stimulerend maar ook rustgevend is, en alle stoffen die je nodig hebt maar misschien zelf niet kunt aan maken.
En dat was het waard. Na een jaar betrapte ik mezelf er op dat ik stond te neuriën in de keuken. Zo maar! Toen ik me dat plotsklaps besefte, vloeide er wel even een traantje…
Voor mij was dat niet het einde van het verhaal.
In de tussentijd had ik mijn leven omgegooid, ook qua werk. En steeds vaker kwam ik kinderen, tieners en volwassenen met autisme tegen die uit vielen op school of hun gezin. Omdat ze zó verschrikkelijk lang hun best hadden gedaan om zich aan te passen aan wat de buitenwereld van hen vroeg. En dat kostte hen gewoon te veel. Ze hadden zo lang ‘aan’ gestaan dat ze niet meer ‘uit’ konden. Letterlijk! Hun lijf was met ze aan de haal gegaan. Dat zag ik bij cliënten, maar ook heel dichtbij in mijn eigen leven en gezin.
En zo hoeft het niet te eindigen.
Het was een hele ontdekkingsreis: van voeding en beweging tot neurobiologie en hormonen
Iedereen heeft het recht heeft om zich voluit te ontwikkelen.
Ook, nee, juíst kinderen en volwassenen met een brein dat anders werkt. Als therapeut heb ik daar een basisrol in. Want er zijn maar weinig mensen die weten wat ik weet, en die kunnen wat ik kan. Door de jaren heen heb ik ongelofelijk veel kennis opgedaan. Ik ben een graver – ik wil altijd het naadje van de kous weten, weten hoe processen (en mensen!) écht werken. Om het dan ook simpel uit te kunnen leggen, dat is vervolgens wel de kunst.
Behalve begrijpelijk moet het voor mij daarnaast ook vooral praktisch zijn: leuk, al die kennis, maar je moet er wel wat mee kunnen, het moet wel wérken. Dat is wat ik het liefst doe: met cliënten doelen bepalen, testen en analyseren wat er écht aan de hand is en dan met een gedegen en vooral praktisch plan komen. Gelukkig heb ik daar mijn werk van mogen maken.
De mensen die mij kennen, weten dat:
Auti-gezin
Ik vier kinderen heb, waarvan er twee de diagnose ASS hebben en twee niet. Het is dus altijd aanvoelen en nooit saai.
Haar
Mijn haar knetter grijs aan het worden is, en dat ik het echt te veel moeite vind om het nog te verven.
Maaltijd
Mijn maaltijdplanning mijn redding is, omdat ik anders een half uur voor de koelkast sta te teuten omdat ik niet weet wat ik moet koken.
Drankje
Ik houd van gesprekken die echt ergens over gaan. Heerlijk om uuuuuren met een drankje het leven te ontleden…
Ontwikkeling
Ik altijd wel een opleiding, cursus of masterclassreeks aan het volgen ben.
Dansen en zingen
Ik het heerlijk vind om door het huis te dansen en te zingen. Maar alleen als er verder niemand thuis is…