En waarom dat belangrijk is bij autisme en autistische burn-out… Soms is het alsof je hoofd maar door blijft gaan. Gedachten razen. Je piekert, je overanalyseert, je voelt álles en tegelijk is het te veel. Of juist het tegenovergestelde: je voelt bijna niets...
Soms doe je alles ‘goed’. Je eet gezond(er), probeert op tijd naar bed te gaan, slikt misschien al wat supplementen, en tóch blijf je moe, overprikkeld en sneller uit balans dan anderen. Alsof je lijf op slot zit. Als dat herkenbaar klinkt, is het zinvol om te kijken...
Je kent het vast: je hebt de hele dag doorgebracht in een wereld vol prikkels, sociale interacties en onafgebroken denkprocessen. Tegen de tijd dat je thuiskomt, schreeuwt je lichaam om chocolade, koekjes of een bord pasta dat je in recordtempo naar binnen werkt. Maar...
Laatst zat ik in een café waar de muziek nét iets te hard stond. Niet zo luid dat anderen klaagden, maar precies op dat niveau waarop je hersenen het niet weg kunnen filteren. Langzaam voelde ik me vermoeider worden. Mijn aandacht versplinterde, gesprekken vroegen...
Je wéét dat je zou moeten ontspannen. Maar je lichaam doet niet mee. Je spieren blijven gespannen, je hoofd blijft alert, en zelfs als je rust neemt, voel je je nog steeds moe. Herkenbaar? Dan zit je waarschijnlijk vast in de vecht-of-vluchtmodus – een stressreactie...
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we ervan uit dat je ermee instemt.
