Over de uitvinder van diepe druk bij kinderen met autisme – én dieren
Ver voordat ik wist dat mijn eigen kinderen een diagnose zouden krijgen, heb ik groot respect opgebouwd voor een autistische ‘grand-dame’ uit de VS.
Achteraf gezien heeft haar manier van waarnemen en haar briljante manier van het vertalen daarvan naar de ‘echte wereld’ bij mij gezorgd dat ik autisme nooit als probleem, tekort of ‘minder’ heb gezien. (Lastig? Ja, dat soms wel. Maar da’s een onderwerp voor een andere keer. )
Ik zag bij na tien jaar terug een documentaire waarin een vrouw vertelde dat ze een apparaat had uitgevonden waarin koeien tussen twee wanden werden geklemd. Dat maakte de dieren rustig, bijvoorbeeld als ze door de dierenarts onderzocht moesten worden. Ze probeerde hem op een gegeven moment zelf uit toen ze gestrest was, en merkte dat het haar hielp.
Dat was de ontdekking van de effecten van diepe druk, zoals we die nu kennen bij verzwaringsdekens en verzwaringsvesten.
De vrouw? Autist. Haar naam? Temple Grandin.
Temple Grandin
Temple Grandin is inmiddels hoogleraar Dierwetenschappen aan de Colorado State University, runt haar eigen bedrijf in vee-installaties voor dierbedrijven en slachterijen, heeft talloze uitvindingen op haar naam staan en heeft een revolutie teweeg gebracht op het gebied van diervriendelijkheid bij boerenbedrijven en slachthuizen.
Ze is dierenrechten- en autisme-activist, schreef bijna honderd boeken en artikelen daarover en vindt vooral het volgende: autistische kinderen moeten vanaf een jonge leeftijd geholpen worden om hun sterke kanten te ontwikkelen en hun fixaties in goede banen te leiden. Op die manier kunnen ze van een fixatie een sterke kant maken, en er misschien ook hun beroep van maken, waardoor ze op langere termijn gelukkig kunnen worden in plaats van dat ze vastdraaien in die fixaties.
Ze heeft zich gespecialiseerd in stress bij dieren en bij autisme, en is vooral praktisch bezig met het zoeken naar oplossingen er voor.
Grandin heeft vooral een heel sterk visueel geheugen, waardoor ze de dingen die ze ziet, als een soort film opslaat en ze die later als het ware terug kan spoelen. Zo kan ze details zien die anderen niet waarnemen, en ze vertalen naar het gedrag dat ze ziet bij de dieren die ze onderzoekt.
Maar mijn kind…
En als je kind nu niet hoogbegaafd is? Geen speciale interesse heeft? Of juist tegen een hoop problemen op school aan loopt, waardoor hij lastig leert?
Dan is het vooral zaak om te focussen op wat er nodig is om te gaan zoeken naar wat leren wél mogelijk maakt.
Temple Grandin zakte steeds voor algebra, omdat ze niet abstract kan denken. En ze heeft vrijwel geen korte termijn geheugen, waardoor ze geen geschreven instructies kan volgen. Dat zijn behoorlijke obstakels als je wil studeren, of zelfs maar je boodschappen wil doen!
Toch heeft ze het gered. Haar motivatie was groot, ze heeft hulptroepen ingeschakeld en steeds gestreden voor wat zij nodig had om haar verder te helpen.
Ouders
En dat begon bij haar ouders. Toen ze drie was, had ze nog geen woord gezegd en had ze enorm veel gedragsproblemen. Haar ouders kregen het advies om haar in een gesloten instelling te plaatsen; de psychologen dachten dat ze een hersenbeschadiging had opgelopen bij haar geboorte.
Haar ouders accepteerden dat niet en hebben voor haar steeds de hulp ingeschakeld die zij nodig had. In een reeks van privéscholen werd ze eindelijk gezien en was er aandacht voor haar positieve ontwikkeling. Uiteindelijk volgde de diagnose autisme.
De conclusie die je hier uit mag trekken, is dat het uiteindelijk aan jou is om je kind te begeleiden bij zijn ontwikkeling. Professionals weten veel, maar niet alles. Jij kent je kind het beste en gunt je kind het beste.
Neem dus ook de regie om de ontwikkeling van je kind zo goed mogelijk te ondersteunen. Zorg dat je weet wat je kind nodig heeft, dat je de juiste mensen en de juiste hulp om je heen verzamelt en dat je op een goede manier met school, sportcoaches en andere ouders in gesprek gaat.
Hoe jij kijkt naar en om gaat met je kind, bepaalt voor een groot deel wat je hem mee geeft voor zijn latere leven.
Dat betekent niet dat dat gemakkelijk of pijnloos is. Het kan veel van je vragen.
Maar dat doet het sowieso wel.
Wil je graag meer inzicht in hoe je je kind kunt helpen bij zijn ontwikkeling? En kom je er zelf niet helemaal uit?
Neem dan een keer contact met me op, ik denk graag met je mee.
Een (gratis) afspraak inplannen kan heel makkelijk via: https://bijzonderbrein.nl/30-min-meedenksessie
Ook kijken?
De documentaire die ik over haar zag, is al weer uit 2013; je vindt hem hier.
In 2010 kwam er ook een verfilming uit van een deel van haar leven. Die film – ‘Temple Grandin’ – leverde onder andere zeven Emmy Awards op. (Je kunt hem hier huren)