Soms is er niet één duidelijke reden waarom je uitgeput raakt. Geen grote gebeurtenis, geen zwaar trauma waar alles mee begon. En toch voel je dat er iets is. Iets wat zich diep in je lijf heeft vastgezet, zonder dat je er ooit echt woorden voor kreeg. Dat ‘iets’...
En waarom dat belangrijk is bij autisme en autistische burn-out… Soms is het alsof je hoofd maar door blijft gaan. Gedachten razen. Je piekert, je overanalyseert, je voelt álles en tegelijk is het te veel. Of juist het tegenovergestelde: je voelt bijna niets...
Soms doe je alles ‘goed’. Je eet gezond(er), probeert op tijd naar bed te gaan, slikt misschien al wat supplementen, en tóch blijf je moe, overprikkeld en sneller uit balans dan anderen. Alsof je lijf op slot zit. Als dat herkenbaar klinkt, is het zinvol om te kijken...
Je wéét dat je zou moeten ontspannen. Maar je lichaam doet niet mee. Je spieren blijven gespannen, je hoofd blijft alert, en zelfs als je rust neemt, voel je je nog steeds moe. Herkenbaar? Dan zit je waarschijnlijk vast in de vecht-of-vluchtmodus – een stressreactie...
…en dat doen we deels toch echt zelf. 💭 “Je best doen.” 💭 “Gewoon even doorzetten.” 💭 “Je volle 100% geven.” Zinnen die we allemaal weleens gehoord hebben. En als je autistisch bent, is de kans groot dat je ze tot in het extreme hebt geïnternaliseerd. Hard...
We gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze site zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van deze site, gaan we ervan uit dat je ermee instemt.
