“Sinrin wáttes?”
Mijn dochter van bijna 14 kijkt me sceptisch aan, zoals dat hoort bij een puber.
“Shinrin-yoku,” zeg ik. “Jij bent toch gek op Japan? Nou, dit is hartstikke Japans. Dan kun je je vast onderdompelen in een deel van die cultuur.”
Ze denkt geen moment na en zegt: ”Ja dá-hag. Jij denkt zeker dat ik gek ben? Jij wil gewoon een stomme boswandeling maken!”
Shit. Weer niet gelukt.
Shinrin-yoku
Shinrin-yoku, voor wie er nog niet van gehoord heeft, is hartstikke in. Het is ‘Japans bosbaden’ en nee, je wordt er niet nat van. Je dompelt je alleen maar onder in de geur van het bos als je er doorheen loopt.
In Japan wordt het door dokters voorgeschreven. Zij zijn er van overtuigd dat wandelen in het bos goed is voor je gezondheid. Daarvoor hebben ze verschillende redenen.
De geur die van (vooral naald-)bomen af komt, bevatten bepaalde stoffen (phytoncides) die goed zijn voor ons lichaam omdat ze anti-microbieel zijn. Oftewel: ze remmen of doden bacteriën, schimmels, virussen en parasieten. Heel goed dus voor je immuunsysteem! [1]
Daarnaast zorgt wandelen en in de natuur zijn voor ontprikkeling en ontstressen. Ook dat verstrekt je immuunsysteem: chronische stress is één van de slechtste dingen die je je lijf aan kunt doen. Het heeft invloed op heel veel processen in je lichaam. [2]
Regelmatig helemaal tot rust komen is dus heel verstandig.
Bij Japans bosbaden komt daar nog bij dat je heel bewust gaat wandelen, om je heen kijkt en je omgeving in je opneemt. Het is dus niet gezellig met vriendinnen met een thermosfles warme-chocolademelk-met-rum flink doorstappen om je FitBit blij te maken. (Hoewel dat heerlijk kan zijn, hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar da’s weer goed voor andere dingen dan bewust ontprikkelen.)
Door rustig te wandelen of zelfs gewoon lekker te dwalen, diep in te ademen, rond te kijken en te luisteren geef je het signaal aan je zenuwstelsel dat het tot rust mag komen.
Je gebruikt al je zintuigen, dus trek vooral ook je schoenen uit, ga op de grond liggen, kijk tien minuten lang alleen maar naar zwaaiende boomtoppen, of aai de bomen om de structuur van hun bast te voelen.
Stress
Bijna alle kinderen met autisme hebben meer stress. Vaak vangen ze meer prikkels op, de prikkelverwerking is moeizamer en er wordt vaak ook (te) veel van ze gevraagd.
Stress zorgt ervoor dat je immuunsysteem altijd ‘aan’ staat.
Je immuunsysteem is een systeem in je lichaam dat veel energie en voedingsstoffen vraagt. Die energie en die stoffen kunnen dan niet naar bijvoorbeeld je hersenen of je spieren. Vaak zorgt dat voor nog ergere overprikkeling, slaapproblemen, buikklachten en een langzamere ontwikkeling.
Het is dus ontzettend belangrijk dat je kind genoeg kan ontprikkelen. Eigenlijk door heel de dag heen op kleine momentjes, aan het einde van de dag om het hoofd leeg te maken, en met regelmaat wat langer door zogezegd actief niets te doen.
Omdat het zo belangrijk is, blijf ik er dus ook op hameren bij ouders: plan ontrpikkeltijd en actieve ontprikkeling in voor en met je kind.
Boswandeling
Juist met kinderen is het gemakkelijker om aan deze manier van wandelen te doen. Kinderen staan meer open voor ‘gekke dingen doen’ dan volwassenen. Lekker op de grond gaan liggen doe je met je schoonmoeder dan weer niet zo snel…
Of wel?
Wie mijn decemberkalender heeft ontvangen, weet dat daar voor komend weekend de uitdaging op staat om met familie te gaan wandelen.
Daar kun je natuurlijk best een Japanse bosbadwandeling van maken!
Verzin bijvoorbeeld 10 opdrachten om te doen in het bos, waarbij iedereen even zijn zintuigen vol aan zet. (Of makkelijker: laat iedereen die mee wandelt 2 opdrachten verzinnen. Scheelt je weer werk.)
Nou alleen mijn dochter nog zo ver krijgen dat ze mee gaat…