“Mam, weet je wat ik nou zag deze week? Dat Sem en Tieme zó deden en tussen Joppe en Marnix gingen staan.” Mijn dochter van negen deed het voor. Ze sloeg haar armen over elkaar, spreidde haar benen een beetje en keek boos.
“Wat bedoel je precies? Waarom deden ze dat dan?” Ik vreesde het ergste, want ik wist dat Marnix werd gepest.
“Nou, om een schildje te maken om Marnix te beschermen. Dat hadden we toch afgesproken? En nou deden Sem en Tieme het ook.”
Nu is niets menselijks mij vreemd, en dus schoten acuut de tranen in mijn ogen. Wat wás ik trots op mijn meisje! Want hierover hadden we eerder die week gepraat. Deze week was het de Week tegen het pesten, en dat was een mooie gelegenheid voor mij om nog eens met haar te praten over het vriendje dat gepest werd. Blijkbaar was het niet alleen blijven hangen, het was ook een succes geweest.
Mijn meisje heeft geen diagnose, en van de trekjes die ik bij haar zie heeft ze gelukkig vooralsnog weinig last. Wat grappig is, is dat ze sociale situaties heel goed bekijkt en analyseert. Ze weet precies hoe de verhoudingen in de klas liggen en waarom iemand iets doet. En ze is daardoor ook heel stabiel in het bepalen van wat ze zelf wil. Ze laat zich niet gemakkelijk meeslepen door de mening van iemand anders, maar kijkt heel goed naar wat zij zelf rechtvaardig vindt.
Daarom had ze er ook heel veel last van toen haar vriendje gepest werd. Dat druiste in tegen alle gevoel van rechtvaardigheid dat ze had. En ze wist niet hoe ze moest handelen. Dus legde ik haar uit hoe pesten werkt, en vertelde ik haar dat zij zelf het hooggevoelige vriendje kon beschermen door hem te laten merken dat hij niet alleen stond. En door het pesten te benoemen. En dat ze met haar vriendjes kon afspreken dat ze met zijn allen een ‘schildje’ konden vormen voor Marnix.
Dat had ze letterlijk opgevat. Natuurlijk.
Ze had het met haar vriendjes besproken en als ze nu zagen dat Marnix gepest werd, gingen ze als schildwachten tussen hem en de pester in staan.
Toen ze eenmaal wist hoe ze kon handelen, ging ze net zo lang door totdat de wereld weer rechtvaardig was.
Je kunt autisme framen als afstandelijk, star, letterlijk en drammerig. Of je kunt het zien als objectief, standvastig, dapper en onvermoeibaar.
Welk frame gebruik jij voor je kind?